Κανταβρικά ή Καντάβρια Όρη

(Cordillera Cantabrica). Οροσειρά (2.678 μ.) στο βόρειο τμήμα της Ιβηρικής χερσονήσου, που εκτείνεται περίπου 420 χλμ. με κατεύθυνση από τα Δ προς τα Α. Η ονομασία του προέρχεται από τους Καντάβριους, τους αρχαίους κατοίκους της περιοχής. Το σύστημα, που αποτελείται από τρεις σειρές αναγλύφων, παράλληλων προς την ακτή, ορίζεται στα Δ από τον ρου των ποταμών Μίνιο και Σιλ, ενώ στα Α κατεβαίνει απαλά προς το βισκαϊκό βύθισμα, πέρα από το οποίο υψώνονται τα Πυρηναία. Οι ψηλότερες κορυφές του συστήματος είναι οι ασβεστολιθικοί όγκοι των Πίκος ντε Εουρόπα (= Κορυφών της Ευρώπης) με υψηλότερο σημείο το Τόρε ντε Θερέντα (2.678 μ.). Τα K., που συχνά θεωρούνται ως δυτική συνέχεια των Πυρηναίων, στην πραγματικότητα σχηματίστηκαν πολύ παλαιότερα και δέχτηκαν μόνο περιθωριακά και πολύ μετριότερα τις συνέπειες των ορεογενετικών κινήσεων του τριτογενούς. Εξαιτίας της γειτνίασης με την ακτή, ο ρους των ποταμών στις βορεινές πλαγιές (Νάβια, Ναλόν, Σέλια, Μπεσάγια κλπ.) έχει γενικά μικρό μήκος. Πιο σημαντικοί και μεγαλύτεροι σε μήκος είναι οι ποταμοί στις νότιες πλαγιές, όπως o Σιλ (που συμβάλλει στον Μίνιο), ο Έσλα και ο Πισουέργκα (δεξιοί παραπόταμοι του Ντούρο) και ο Έβρος, που εκβάλλει στη Μεσόγειο. Η βλάστηση ευνοείται από το ατλαντικό κλίμα και είναι πολύ πυκνή (δάση πλατύφυλλων). Η παρουσία πλούσιων κοιτασμάτων άνθρακα, σιδήρου, ψευδαργύρου και άλλων ορυκτών ευνόησε την ανάπτυξη αξιόλογης μεταλλευτικής βιομηχανίας, με συνέπεια την ανάπτυξη της σιδηροβιομηχανίας και της μεταλλουργίας. Επίσης, στην παράλια περιοχή αναπτύσσεται ολοένα και περισσότερο o τουρισμός, χωρίς όμως να έχει φτάσει ακόμα σε ανάλογο επίπεδο με τον τουρισμό των μεσογειακών ακτών της Ισπανίας. Οι ψηλότερες κορυφές των Κανταβρικών Ορέων είναι οι ασβεστολιθικοί όγκοι των Πίκος ντε Εουρόπα. Τοπίο των Κανταβρικών Ορέων, κοντά στη δίοδο Παχάρες.